Jaarlijks wordt bij ruim vijfhonderd mensen een asbestziekte vastgesteld. Het kan lang duren voordat iemand ziek wordt, maar als dat gebeurt is de ziekte heftig en de levensverwachting kort. Bij circa 75% van de asbestslachtoffers die zich nu melden bij het Instituut Asbestslachtoffers (IAS), heeft de blootstelling aan asbest op het werk veertig tot vijftig jaar geleden plaatsgevonden. Toch is in de wet een (absolute) verjaringstermijn van dertig jaar vastgelegd: een claim verjaart na 30 jaar na de blootstelling aan asbest. Wanneer een asbestslachtoffer ziek wordt, vaak na dertig jaar, is de claim verjaard. Verzekeraars deden in de praktijk al nauwelijks een beroep op deze verjaringstermijn. Als het wel gebeurde, dan was dat vaak in combinatie met een ander verweer. Een beroep bleek een van de meest voorkomende struikelblokken in die gevallen waarbij de bemiddeling voor een schadevergoeding niet slaagde. “Voor het krijgen van een schadevergoeding, maakt het dus niet meer uit wanneer je voor het laatst in aanraking bent geweest met asbest. Daardoor ontstaat er minder discussie. En dat is precies waar het Comité Asbestslachtoffers voor is opgericht: het verkorten van de juridische lijdensweg van asbestslachtoffers,” aldus Richard Weurding, algemeen directeur van het Verbond. Weurding ondertekende het convenant dat bindend is voor alle verzekeraars die lid zijn van het Verbond. Zij vertegenwoordigen ongeveer 95 procent van de verzekeringssector.
Instituut Asbestslachtoffers
Het IAS is opgericht in 1999 door centrales van werkgevers en werknemers, het Verbond van Verzekeraars, het Comité Asbestslachtoffers en de Rijksoverheid. Het IAS geeft advies over een tegemoetkoming van de overheid aan asbestslachtoffers en bemiddelt met werkgevers en verzekeraars over een schadevergoeding.
Voor bij het Verbond van Verzekeraars aangesloten schadeverzekeraars is een circulaire opgesteld met meer informatie.